Słownik

Kwota, która przysługuje w razie śmierci osobie ubezpieczonej. Zasiłek przysługuje osobie lub instytucji, która pokryła koszty pogrzebu. Wszelkie formalności związane ze zwrotem zasiłku pogrzebowego może załatwić firma pogrzebowa. W ramach zasiłku całość kosztów pogrzebowych można zrealizować bezgotówkowo. Zasiłek zastaje przelany na konto zakładu pogrzebowego, a po potrąceniu należności, pozostała kwota wypłacana jest osobie lub instytucji organizującej pogrzeb.

Od 1 marca 2011 roku zasiłek pogrzebowy jest zryczałtowany, a jego kwota wynosi 4000 zł.

Dokument wyrabiany w Urzędzie Stanu Cywilnego na podstawie karty zgonu, dowodu osobistego zmarłego oraz metryki w przypadku małoletniego. Akt zgonu wyrabia się w miejscu zdarzenia śmierci, niezależnie od miejsca zamieszkania, we właściwym miejscowo Urzędzie Stanu Cywilnego. Urząd bezpłatnie wystawia bezpłatnie 2 egzemplarze aktu zgonu (na potrzeby organizacji pogrzebu oraz ZUS), każdy następny jest płatny.

Przy tradycyjnym pochówku potrzebne będą 2 akty zgonu, natomiast przy kremacji niezbędne są 3 akty zgonu.

Dokument stwierdzający zgon, który niezbędny jest do zlecenia eksportacji ciała i przygotowania do pogrzebu przez zakład pogrzebowy. Na jej podstawie wydawany jest akt zgonu. KZ jest wydawana w jednym egzemplarzu; składa się z części przeznaczonej do zarejestrowania zgonu i części dla cmentarza.

Z języka łacińskiego consolatio oznacza ulgę, pocieszenie. W naszej kulturze mianem tym nazywa się rodzinne spotkanie po pogrzebie, najczęściej połączone z posiłkiem (stypa). Zwyczaj ten łączy się z polską gościnnością, ponieważ zazwyczaj jest formą podziękowania rodzinie i znajomym za przybycie i okazanie czci zmarłemu.

Samochód pogrzebowy przeznaczony do przewożenia osób zmarłych. Aby móc przewozić szczątki ludzkie, pojazd taki musi spełniać narzucone przez prawodawców wymogi techniczne i sanitarne.

Tutaj zobaczysz Karawany w ofercie MPUK Sp. z o.o.

Klasyczny rodzaj stroika pogrzebowego, zazwyczaj umieszczany na przedniej części trumny. Wykonany z różnego rodzaju kwiatów i zielonego przybrania, w różnych rozmiarach.

Tutaj zobaczysz stroiki na trumnę w ofercie MPUK Sp. z o.o.

Czarny materiał żałobny. Okrywa się nim trumnę, ale także wykonuje się z niego czarne wstążeczki (kotyliony) przyczepiane do ubrań żałobników, będące symbolem żałoby.

Zabieg, którego celem jest zabezpieczenie ciała osoby zmarłej przed dalszym rozkładem oraz usunięcie wszelkich zmian pośmiertnych. Dzięki tanatopraksji przywrócony zostaje naturalny wygląd zmarłego, ponadto likwidowane są bakterie gnilne, niebezpieczne dla żałobników.  

Przeprowadzona balsamacja pozwala, aby ciało zostało wystawione na widok w temperaturze pokojowej w otwartej trumnie, mogło być przewożone na większe odległości oraz mogło być dłużej przechowywane w chłodni.

Zabieg obejmujący wszystkie podstawowe czynności związane z przygotowaniem osoby zmarłej do pochówku: zamykanie oczu i ust, mycie ciała, higiena paznokci, zakładanie opatrunków, zabezpieczenie przed wyciekami płynów fizjologicznych (blokada/tamponowanie), ubranie.

Zabieg obejmujący wszystkie estetyczne czynności dokonywane przy osobie zmarłej, które mają na celu skorygowanie lub zatuszowanie zewnętrznych zmian pośmiertnych na odkrytych częściach ciała. Najczęściej zabieg polega na zamaskowaniu przebarwień i zasinień, ale także na wykonaniu makijażu, manicure czy usług fryzjerskich.

Zabieg mający na celu przywrócenie naturalnego (pierwotnego) wyglądu osoby zmarłej poprzez odtworzenie rysów twarzy i kształtu ciała. Tanatoplastyka najczęściej stosowana jest w przypadku ubytków i oszpeceń ciała lub twarzy powstałych w wyniku gwałtownej śmierci (wypadki komunikacyjne, zabójstwo, samobójstwo), zmian chorobowych (różnego rodzaju oszpecenia, narośle).

Antaby to inaczej stałe lub ruchome uchwyty, umieszczane na drzwiach (tu często służące jako kołatka), skrzyniach, kufrach. W branży funeralnej jednak antabami określa się najczęściej uchwyty służące do unoszenia i przenoszenia trumien.

Polega na wydobyciu zwłok z dotychczasowego miejsca pochówku. Ekshumacji dokonuje się tylko w wyjątkowych przypadkach: w celu przeniesienia zwłok w inne miejsce lub wykonania dodatkowych oględzin sądowo-lekarskich. W tym drugim przypadku decyzja o ekshumacji  może być spowodowana ujawnieniem nowych istotnych faktów dotyczących śmierci (np. wskazujących, że mogła być ona wynikiem przestępstwa). Wydobycie zwłok może zostać przeprowadzone tylko w określonych okolicznościach, w zgodzie z przepisami prawnymi, na zlecenie sądu, prokuratury, władz sanitarno-epidemologicznych.

Kremacja to rytuał pogrzebowy, polegający na spaleniu ciała osoby zmarłej. Prochy przechowywane są w specjalnych urnach. Co ważne, kremacja całkowicie uniemożliwia wykonanie późniejszych badań sądowo-lekarskich czy kryminalistycznych – dlatego powinny zostać one przeprowadzone przed spopieleniem zwłok.

Jedna z form grobowców, charakterystyczna dla czasów rzymskich i wczesnochrześcijańskich, dziś występująca w pobliżu krematoriów. Zazwyczaj ma kształt prostopadłościanu, posiada nisze podzielone na piętrowe rzędy. W kolumbarium przechowywane są urny z prochami zmarłych.

Cmentarz znajdujący się po ziemią, najczęściej w postaci systemu nieregularnych korytarzy. Komory i korytarze w celach cmentarnych wykorzystywane były w czasach starożytnych do początku IV wieku. Do dziś katakumby zachowane w dobrym stanie można podziwiać m.in. w Paryżu (Francja), Londynie (Wielka Brytania), Znojmo (Czechy), Rzymie i Neapolu (Włochy).

Donacja zwłok to inaczej oddanie po śmierci ciała, najczęściej do wykorzystania w celach naukowych.

Więcej o donacji zwłok można przeczytać w artykule w naszym Poradniku:

Donacja zwłok - co zrobić, aby przekazać zwłoki na cele naukowe?

Dewocjonaliami nazywamy drobne przedmioty kultu religijnego, często wykorzystywane również w czasie pogrzebów w obrządku katolickim (np. różaniec, obrazek święty, medalik).

Naczynie kultu religijnego, służące do przechowywania relikwii – doczesnych szczątków świętych lub przedmiotów o szczególnym znaczeniu. Relikwiarze najczęściej wykonywane są z metali szlachetnych, bogato zdobione i dekorowane.

Kondolencje są formą wyrażenia smutku lub żalu z powodu śmierci. Składa się je najbliższym osoby zmarłej, mogą mieć charakter ustny (złożone np. podczas pogrzebu) lub pisemny (przekazane w formie listu lub wpisu do księgi kondolencyjnej).

O tym, kiedy i jak składać kondolencje napisaliśmy także w artykule

Etykieta pogrzebowa, czyli jak zachować się w obliczu śmierci

Jest to miejsce, w którym najbliżsi mogą pożegnać osobę zmarłą jeszcze przed pogrzebem. Czuwanie najczęściej odbywa się właśnie w domach pogrzebowych, tutaj też rozpoczyna się ceremonia pogrzebowa.

Jest to innymi słowy przetransportowanie ciała osoby zmarłej do miejsca, w którym będzie przechowywane do czasu ceremonii pogrzebowej (najczęściej do chłodni/domu pogrzebowego). Jest to pierwszy element pożegnania zmarłego przez najbliższych.

Nazwą tą określa się łóżko, na którym leżą zwłoki w czasie przygotowań do pogrzebu (balsamowanie, makijaż, itp.). Nazwa wzięła się od niskiej temperatury (łóżko zawiera aparaturę chłodzącą), która spowalnia rozkład ciała.

Słowo "nekrolog" jest połączeniem greckich słów: nekros (nieboszczyk) oraz logos (słowo). Nazywamy tak informację o śmierci, przekazywaną do wiadomości publicznej. Tradycyjnie nekrologi publikowane są w prasie (zazwyczaj lokalnej), dziś również w internecie.

W nekrologu powinny znaleźć się następujące informacje: imię i nazwisko osoby zmarłej, data śmierci, data i miejsce uroczystości pogrzebowych oraz samego pogrzebu.

Nekrolog nie jest klepsydrą - wyjaśnienie tego słowa znajduje się poniżej.

Klepsydra jest skonstruowanym już w starożytności narzędziem do mierzenia czasu. Nazywamy tak również kartki z informacją nt. śmierci danej osoby - często umieszczając na nich również rysunki z klepsydrami.

Ogłoszenie to ma formę afisza, najczęściej w formacie A4. Kartka wywieszana jest w miejscach publicznych: na ścianie domu osoby zmarłej, bramie, słupach ogłoszeniowych, kapliczkach, przedsionkach świątyń, tablicach przycmentarnych.

Klepsydra powinna zawierać informacje dotyczące zmarłego: imię i nazwisko, datę śmierci, a także daty i miejsca uroczystości pogrzebowych oraz pogrzebu.

Klepsydra nie jest nekrologiem - wyjaśnienie tego słowa znajduje się powyżej.

Słowo "epitafium" z greki oznacza dosłownie "na kamieniu nagrobnym". Nazwą tą określa się napis umieszczony na nagrobku lub na pomniku, który ma upamiętniać lub sławić osobę zmarłą. Mogą to być słowa wybrane przez nią (np. cytat) lub przez najbliższych.

Mianem galanterii funeralnej określa się wszelkie artykuły związane z branżą pogrzebową: białe rękawiczki (noszone przez obsługę zakładów pogrzebowych), krzyże, tabliczki, podstawki.

Można również wyróżnić galanterię pogrzebową kamienną, czyli dodatki, które wykonane zostały przez firmę kamieniarską: wazony, figury, lampiony, kolumny, rzeźby.